Wij hebben als eerste een duidelijk werkplan opgesteld, zodat we wisten wat we gingen doen. Een werkplan maken is erg belangrijk, omdat je dan van tevoren al weet wat je ongeveer kunt verwachten en welke spullen je nodig hebt. Je weet dan ook hoe je iets aan moet pakken. Toen we ons werkplan af hadden, lieten we het goedkeuren. Daarna konden we beginnen met het opzoeken van de spullen en het opzetten van de opstelling.

Toen dat gedaan was, konden we beginnen met de uiteindelijke proef. Eerst lieten we de twee stoffen met elkaar reageren. Dat deden we door de soda onderin de erlenmeyer te leggen en het azijnzuur in een potje in de erlenmeyer te zetten. Daarna deden we de stop erop, en de slang naar de gasmeetspuit, om te zorgen dat er geen gas verloren zou gaan. Daarna keerden wij de erlenmeyer om, om te zorgen dat het azijnzuur uit het potje liep en ging reageren met de soda. Daardoor onstond het gas CO2. Doordat de slang aan de gasmeetspuit zat, konden wij zien hoeveel gas er ontstond. Wij hebben de hoeveelheid gas eerst gemeten zonder water, dus bij kamertemperatuur. Daarna deden wij warm water in de maatcilinder. Toen hebben we het een paar minuten laten staan om ervoor te zorgen dat de stof niet verder meer uit zou zetten. Daarna hebben we de temperatuur van het water en het volume van het gas opgenomen. Daarna hebben wij het warme water vervangen door koud water en opnieuw gemeten.

Ons werkplan vind u hiernaast, zodat u een beeld krijgt van een werkplan en hoe zoiets eruit ziet. Wij hebben dit werkplan niet helemaal gevolgd, omdat sommige dingen lastig te realiseren waren, maar het is meer om een beeld te geven.